[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ik was al vroeg op en zat weer bij het bureau.
Ik gaapte even en nam een slok van mijn melk die ik had laten brengen.

Ik had het vandaag druk.
Edward was kapot na alles wat er was gebeurd en kon gewoon niet werken.
Ivon deed de dorp bezoeken en moet zelf ook nog wat dingen regelen.

Opeens werd er aan de deur geklopt.
"Mevrouw er zijn mensen voor u."
Ik knikte en legde even wat papieren op een stapel.
Ik zuchtte even.
Ik had weer een broek aan en een blouse.
Ik had het niet door want officieel moest ik in een nette jurk.
Toen ik de ontvangst hal binnen kwam zag ik de manen schrikken.
"Goedendag heren , prins Edward kan u helaas niet ontvangen dus bij deze doe ik het."
Ze maakte een buiging.
"Mijn excuses voor mijn kledij maar zoals u had vernomen is het erg druk."
De mannen keken me aan.
"Mevrouw mag ik u wat vragen."
Ik verwees ze naar de stoelen die er stonden.
"Maar natuurlijk mag u me wat vragen."
"Is het waar dat u mee doet met de trainingen van de ridders."
Ik moest lachen en knikte.
"Ja zeker."
Zo ging dit gesprek erg vlot.
Uiteindelijk was de koning klaar en konden de heren met hem mee.
Ik zuchtte even en haalde het zweet van mijn voorhoofd.
Dit was erg lastiger gaf mij maar het werk op de boerderij.

Toen ik terug liep naar de kamer.
Zag ik Edward achter het Bureau zitten.
Hij zag er verslagen uit.
Hij staarde wat vooruit.
Ik liep langzaam naar hem toe.
"Merel je hebt de boel netjes geordend" probeerde die vriendelijk te zeggen.
Ik knikte "Ik doe mijn best."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk klim ik de boom uit, waar zou ik heen gaan ? Hoe kon ik aan eten komen ? spookt er door mijn hoofd.
Ik kijk om me heen en zie een bessen struikje, ik loop er op af en pluk er een paar.
Al snel heb ik ze op en is mijn maag redelijk gevuld.

Een tijdje later word ik opeens draaierig en misselijk, ik begin lichtelijk te zweten, ik voel aan mijn voorhoofd en ik voel hartstikke warm aan.
Opeens denk ik aan de bessen .. ik had er nooit aan gedacht dat het giftige bessen konden zijn.
Voor ik het wist gaf ik over, ik voelde me verschrikkelijk, ik begon te trillen op mijn benen en begon weer te huilen.

Merel :
Edward knikte en ik zag dat die gehuild had.
"Kan ik nog wat voor je doen ?"
Hij schudde zijn hoofd.

Hij staarde me opeens aan.
"Ze zochten je voor de ridder training."
Ik knikte en liet Edward weer achter.
Ik voelde me erg schuldig dat ik niks voor hem kon betekenen.
Toe ik richting de training velden wou gaan zag ik mijn vader heerlijk in de tuin zitten.
Ik ontweek hem even en liep snel door.
Toen ik aan kwam zag ik Robin druk bezig.
Met een duel.

Ik pakte mijn zwaard en deed hem om mijn middel.
Ik zuchtte even.
En bekeek het duel.
"Robin je moet je voeten beter neer zetten!"schreeuwde ik.
één van de leraren keek me verbaasd aan.
"Ze heeft gelijk Robin."
Robin zetten zijn voeten beter en won het duel.

Opeens kwam de leraar nar me toe gelopen.
"Nu is het jou beurt" lachte die.

Olivia Elaine Newton

Ik zakte in elkaar tegen een boom, en gaf nog een keer over.
Alles begon maar steeds draaieriger te worden, ik voelde me echt niet goed meer.
Ik zag alles dubbel, het laatste wat ik hoor is '' mevrouw Newton ?! ''
Ik zie nog net dat het één van de wachters van Edward is.
Mijn ogen vallen langzaam dicht.

Merel :

Ik pakte een lint die om mijn pols was gewikkeld en vlocht mijn haar vast.
Ik lachte naar de leraar die al klaar stond voor het duel.
Ik pakte mijn zwaard.
En het duel was begonnen.
Ik wachtte af en hij ging vol in de aanval.
Ik ontweek.
Je hoorde de zwaarden die tegen elkaar kletste.
Het duel duurde lang maar opeens werd ik geroepen door één van de wachters.
Ik draaide me om en was heel even afgeleid ik kon no net het zwaard ontwijken dat mijn kant op ging.
Ik ging vol in de aanval en voor ik het wist lag de leraar op de grond.
Ik gooide mijn zwaard er naast en rende naar de wachter toe.
Ik liep met hem mee naar binnen en zag Olivia liggen.
Ik schrok me rot.
Ze gloeide en haar tong was opgezet.
De wachter gaf me bessen die naast haar lagen.
"Aaah nee Olivia toch je hebt giftige bessen gegeten."

Ik beveelden iemand een paar kruiden te gaan zoeken me een vijzel moesten geven en een kan met ijskoud water.
Ze deden dat en kwamen snel terug met wat ik vroeg.
Ik stamt met de vijzel de kruiden goed door elkaar en deed het in het water ik roerde even goed en deed het het in een kommetje en dat probeerde ik in de mond van Olivia te schenken.

Ze kreeg het uiteindelijk binnen "Nu word het af wachten."
Edward was ondertussen ook aangelopen en zat naast Olivia.
Hij wreef met zijn handen door haar haar en gaf en kus op haar voorhoofd.

Olivia Elaine Newton

Ik voelde me nog steeds niet lekker, ik had het warm maar toch ook koud.
Ik slikte iets vies door.
Mijn hoofd bonkte en ik was nog steeds ontzettend misselijk.
Ik ademde diep in en uit.

Merel :
Ik zuchtte even.
Ik was uitgeput.
Er stond een stoel achter me waar ik me in liet ploffen.
Ivon kwam even voorbij gelopen en zag ook snel wat er aan de hand was.

Hij zag mij uitgeput in die stoel zitten en pakte mijn hand beet.
Ik glimlachte heel even naar hem en stond weer op.
"We moeten één voor één bij haar blijven."
Iedereen was het met me eens.
Edward bleef als eerste.
Ik liep langzaam terug naar de training.

De leraar keek me even verbaasd aan en liep op me af.
"Hier je zwaard." lachte die.
Ik knikte "Dankje."
"Je bent trouwens erg goed."
Ik bloosde een beetje.

Olivia Elaine Newton

Ik bleef zwaar in en uit ademen, mijn hoofd blijft bonken al word het wel ietsjes minder.
Ik voel even een hand op mijn gezicht die mijn haar uit mijn gezicht doet.
'' Olivia ik wil je niet kwijt .. jij kan er niets aan doen dat je ouders zoiets doen .. jij bent heel anders dan je ouders. Kom op word beter .. '' hoor ik iemand zeggen.
Diegene barst in tranen uit.
Ik blijf nog steeds liggen, mijn ademhaling lijkt steeds zwaarder te gaan.
Ik zie een paar beelden door mijn hoofd heen flitsen, uiteindelijk zit ik weer in de in brand gestoken zolder.
Het word benauwd, ik begin naar lucht te happen.
Mijn hoofd begint weer heel erg te bonken.

Merel :

Ik had ondertussen ook even met Robin bij gepraat.
Ik wou natuurlijk alles weten van zijn nieuwe vriendin.
Toen de training ook was afgelopen liep ik rustig het paleis binnen.
Ik Liep even naar de keuken om wat dingen daar te regelen voor het avond eten.
Ik had het op het moment erg druk.
Edward wou niet wisselen en bleef steeds bij Olivia.
Ik moest zijn taken over nemen want Ivon had het al te druk met de zijne.
Ik moest ondertussen Olivia haar kruiden geven en mijn vader verzorgen.

Ik wist het even allemaal niet en voor ik het wist barsten ik in tranen uit midden in de keuken.
Een paar koks hulpjes kwamen naar me toe en gaven me een glas water.
Ik vermande me zelf al snel en zuchtte even diep.
Ik veegde de tranen weg en stond weer op.
Ik liep de keuken uit.

Olivia Elaine Newton

Een hand hield mijn hand vast en af en toe veegde het wat haren uit mijn gezicht.
Het voelde zo vertrouwd en veilig, af en toe barste diegene in tranen uit.
Mijn ademhaling werd wat rustiger en mijn hoofd bonkte al een heel stuk minder.
Langzaam open ik mijn ogen, ik knipper wat en ga langzaam overeind zitten.
Ik zie dat Edward naast me zit en dat hij degene is geweest die de hele tijd mijn hand vast hield , ik zag dat hij in slaap was gevallen.
Waarom zou hij toch bij me blijven ? dacht ik.
Langzaam werd Edward ook wakker, hij kijkt even en zag mij overeind zitten.
Bijna valt hij weer in slaap maar dan is hij opeens weer klaar wakker '' Olivia ! '' roept hij uit.

Merel :
Ik liep tijdens mijn ronde om het personeel te controleren een beetje te knikken bollen.
Het personeel was erg aardig.
Ik gaapte even.
"Mervrouw doet u niet te veel ?" Hoorde ik een lieve stem tegen me zeggen.
Ivon stond achter me en glimlachte.
Ik liep naar hem toe.
Hij keek trots naar me.
"je werkt veel te hard je lichaam heeft ook rust nodig."
Ik knikte "Je hebt gelijk ik ben dit werk ook niet gewent."
Hij sloeg zijn armen om mijn middel en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
"Je hebt een beloning verdient."
Ik schudde mijn hoofd "Dat heb ik niet"
Ivon keek me even verward aan maar begreep het.
We liepen allebei richting Edward en Olivia.

Olivia Elaine Newton

Ergens durf ik Edward nog steeds niet aan te kijken.
Ivon en Merel komen naar binnen toe .. ik voelde me vooral schuldig tegenover Merel .. het was tenslotte haar boerderij die in rook op was gegaan.

Merel :
Toen ik naar binnen liep was ik dols gelukkig.
"Olivia je bent wakker !"
Ik stormde op haar af en omhelsde haar.
"Laat me nooit meer zo schrikken."

Olivia Elaine Newton

Ik was verbaasd dat Merel me zo om mijn nek vloog .. na wat er gebeurd was.
Ik barste weer in tranen uit '' het spijt me zo erg .. als je wilt dat ik dit keer voorgoed weg ga snap ik dat .... je wilt niet weten hoeveel spijt ik heb '' zeg ik dan snikkend.

Merel :
Ik zag in die prachtige ogen van Olivia dat er zo veel verdriet in zat.
"Olivia hoe kan je dat soort dingen denken , het was niet jou schuld."
Ik kon het gewoon niet geloven dat ze dat zei.

Olivia Elaine Newton

'' Het waren de wachters van mijn ouders .. '' zeg ik dan huilend.
'' Ik mag van mijn ouders niet meer met Edward trouwen, mijn vader had toen eens gedreigd dat als ik bij Edward zou blijven en niet die avond met hem mee zou gaan dat hij dan .. dan .. '' zeg ik dan snikkend .. ik kom even niet meer uit mijn woorden.
'' Het spijt me zo erg .. ik wou dat ik persoonlijk een nieuw huis voor je kon bouwen maar dat kan ik niet .. daar ben ik te onhandig voor '' zeg ik dan nog steeds huilend.

Merel :
Mijn vader stond in de deur opening en had alles gehoord.
"meissie , Olivia maak je geen zorgen het is echt niet jou schuld."
Ik keek even om.
"Het is niemand schuld behalve van die gene die die fakkels aan hadden gestoken en het op het huis heeft gericht."

Olivia Elaine Newton

Ik schudde mijn hoofd '' m .. maar als ik naar mijn ouders geluisterd en mijn vader niet in elkaar geslagen had was dit nooit gebeurd '' zeg ik dan snikkend.
Bij het gedeelte van mijn vader in elkaar slaan, kijkt de vader van Merel even verbaasd.

Merel :
Hij schudde zijn hoofd en liep naar Olivia toe.
"Olivia ik kan jou niks kwalijk nemen en als jij geloofd van wel dan ben je misschien net zo slecht, Maar jij Olivia bent puur goed je hebt een groot hart voor iedereen en de toekomstige vrouw van een koning je bent een forst het blauwe bloed giert door je aderen en als een vader zeg ik je als jou vader niet trots op jou kan zijn dan is die gek en is die niet waardig als jou vader."

Ik luisterde aandachtig wat die allemaal zei.
Wat een prachtige woorden.
Ik hield Ivon's hand goed vast.

Olivia Elaine Newton

Ik begon nog harder te huilen en sloeg mijn armen om de vader van Merel heen.
'' Dankuwel '' zeg ik dan zacht en snikkend.

Merel :
Mijn vader liet Olivia tegen hem uithuilen.
Ik keek het heel even aan en liep later de kamer uit.
Ik liet ze maar alleen.
Ivon liep met me mee en legde zijn hand in mijn hand.
"Misschien heb je nog steeds zin in die vakantie ?"

Ik keek hem even wat verbaasd aan maar eigenlijk was dat ook geen slecht idee.
"Ik zal er over na denken ." zei ik plagend tegen hem.
Hij glimlachte.
We liepen de tuin in en gingen zitten op een wit bankje.
De zon scheen heerlijk op mijn gezicht.
Even rust even ontspannen.
Maar helaas was dat ontspannen en rust niet lang.
Robin kwam aangerend.
"Merel alle ridders en krijgers moeten zich melden.

Ik keken even wat verbaasd maar liep achter hem aan.
Ivon zei dat die Edward ging halen.

De koningin was terug en de koning stond naast haar.
Ik zag aan haar gezicht dat het iets ernstig was.

Olivia Elaine Newton

Opeens komt Ivon binnen gestormd, hij komt Edward halen.
Wat zou er aan de hand zijn ? snel gaan ze weg.
'' Olivia, ik denk dat het slim is als je, je even op gaat frissen '' zegt de vader van Merel dan.
Ik knik en loop naar boven toe .. er stond al een bad voor me klaar.
Ik ging er in en sloot even mijn ogen, al snel kwam ik er weer fris uit.
Ik doe een onderjurk aan en een korset, vervolgens trek ik er een jurk over heen aan.
Ik borstel snel mijn haar door en laat het dit keer los hangen.
Ik trek mijn schoenen aan.

Merel :
Alle krijgers en ridders werden bevolen om in houding te gaan staan.
Ik ging in houding staan naast Robin.
Ik hoopte maar dat het niet iets ergs zal zijn.
Edward en Ivon kwamen ook snel aangelopen en praten even met de koning en koningin in een aparte ruimt.
Het was doodstil.

Olivia Elaine Newton

Voorzichtig loop ik naar beneden toe, ik kom uiteindelijk bij de plaats waar alle krijgers en ridders staan.
Voorzichtig spiek ik om het hoekje wat zou er toch aan de hand zijn ? denk ik dan.

Merel :

Het was afwachten.
Het was een enorm lang gesprek...

Olivia Elaine Newton

'' Mevrouw Newton '' hoor ik opeens achter me, ik schrik me rot.
Als ik me omdraai zie ik opeens Thomas staan '' wat doe je hier ! '' sis ik dan.
'' Ik wou mijn excuses aanbieden .. '' zegt hij dan.
'' ga weg '' zeg ik dan.
Ik probeer nog steeds in de gaten te houden wat er gebeurd.
'' nog steeds net zo nieuwsgierig als vroeger lachebekje ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem boos aan '' ga weg '' zeg ik dan.
Uiteindelijk knikt hij '' ik begrijp het .. '' zegt hij dan, hij loopt weg.
Ik kijk weer even om mijn hoekje heen, de koning en koningin komen samen met Edward en Ivon weer naar buiten.

Merel :
Ik zag Thomas weg lopen.
Wat deed die hier das lang geleden.
Thomas zag me staan en deed een bepaalde groet gebaar naar me.

Ik was erg zenuwachtig wat er zal gaan gebeuren.

Olivia Elaine Newton

Hij keert zich toch nog een keer om '' Olivia, het spijt me echt ... dat ik je altijd al leuk heb gevonden is wel waar .. vergeef het me alsjeblieft ? '' zegt Thomas dan.
Ik draai me weer om en zucht '' als je nu weg gaat .. vergeef ik het je '' zeg ik dan.
Hij kijkt me pijnlijk aan '' waarom moet ik weg ? '' zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd en draai me weer om, om te kijken wat er gebeurd.
'' Olivia geef antwoord alsjeblieft '' zegt hij dan.
'' Ik heb gewoon geen zin meer om je te zien na wat je gedaan hebt '' zeg ik dan.
Hij knikt '' Ik kan het mezelf niet vergeven dat ik dat gedaan heb, ik hoop dat je me ooit nog kan vergeven .. het spijt me echt oprecht '' zegt hij dan, hij zucht even en kijkt me weer aan .. hij loopt op me af en drukt zijn lippen weer op de mijne, ik sla hem met de vlakke hand.
'' Verdwijn uit mijn ogen ! '' roep ik woedend uit.
'' Olivia betekend dit dan niets voor je ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem niet aan '' ik zei dat je weg moest gaan '' zeg ik dan op een neutrale toon.
'' Oké Olivia .. ik begrijp het .. '' zegt hij dan, en hij loopt weg.
Ik haal even opgelucht adem en kijk weer naar wat er verteld word.
Wat zou er toch aan de hand zijn ? Hopelijk niets ernstigs ..
Ze staan nog steeds allemaal in houding, de koning en koning, Edward en Ivon staan naast elkaar.
Ze kijken gespannen, vooral Edward.
De koning begint te spreken '' jullie zijn hier allen bij elkaar geroepen wegens een probleem, morgen word het paleis overvallen door personeel van Jan Peter Newton .. ze willen zijn dochter meenemen en hem .. er moet alles op alles worden gezet dat het hier veilig blijft en vooral mevrouw Newton moet niet uit het oog verloren worden en er moeten mensen voor de cel van meneer Newton blijven staan '' zegt hij dan.
Ik slik even .. het kon niet waar zijn .. het kon gewoon niet .. ik probeerde mezelf te knijpen maar toch was het de waarheid ...
Hoe kon hij dat allemaal regelen terwijl hij opgesloten zat ?
Ik zuchte even en draai me om tegen de muur aan, ik laat me op de grond zakken.
Waarom wouden mijn ouders dit zo nodig doen ? Ik was toch niets waard volgens mijn vaders woorden .. Dus waarom zouden ze dit ondernemen ?
Het enigste wat ik me kon bedenken was dat ze me alleen maar pijn in mijn leven wouden geven .. En dat was ook zo.
Ik trek mijn benen op en sla mijn armen er omheen, geschrokken staar ik voor me uit.
Mijn hoofd begon weer een beetje te bonken, ik leg even een aantal vingers op mijn slaap en probeer het wat te masseren zodat de pijn misschienbwat minder zou worden maar het hielp niet.
Opeens loopt een van de wachters voorbij " mevrouw Newton " zegt hij dan geschrokken.
Hij kijkt me bezorgd aan " gaat het wel goed met u ? Kom ik zal u even binnen brengen " zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd, wat pijn doet " nee .. Het .. Gaat .. Prima " zeg ik dan met een neppe glimlach.
De wachter schud zijn hoofd en moet een klein beetje lachen " kom op, u kan beter echt even naar binnen gaan. Hij helpt me overeind en neemt me mee het paleis in.
" Gaat u maar naar boven naar uw kamer, ik moet weer verder het terrein bewaken " zegt hij dan.
Ik knik " dankuwel voor uw hulp " zeg ik dan met een glimlach.
Ik loop uiteindelijk naar boven, elke stap doet pijn aan mijn hoofd.
Ik ga mijn kamer in en ga in het vensterbank zitten, ik kijk naar buiten .. Opeens zie ik een groep mensen op paarden aankomen .. ik herken ze gelijk .. Het is het personeel van mijn ouders.
Ik spring van de vensterbank af en grijp mijn rokken vast, ik ren naar beneden en vervolgens weer naar buiten.
" Ze komen er aan ! " roep ik zo hard als ik kan.
Iedereen kijkt geschrokken op maar komt al snel in actie.
Er rennen een paar wachters op me af " kom mee mevrouw u moet nu naar binnen toe ! " zeggen ze dan.
Edward, Ivon en de koning moesten ook mee vechten.
Ik wou niet mee gaan met de wachters, ik ruk me los en ren op Edward af, ik val in zijn armen.
Ik druk mijn lippen op de zijne " wees voorzichtig .. Ik houd heel erg veel van je " zeg ik dan.
Ik geef Ivon nog even een knuffel en kijk dan om me heen.
Nergens zie ik Merel meer.
Voor ik het weet word ik weg gesleurd bij Edward door de wakers " Mevrouw u moet nu echt het paleis in " zeggen ze.
De koningin komt ook mee het paleis in.

Merel :
Ik had gelijk van de koning de leiding gekregen omdat ik was gespecialiseerd in bos gevechten.
Robin liep achter me aan.
"Sluit de poorten !" Riep ik.
"Boogschutters neem jullie positie in !"

Ik sprong op Eros zijn rug in één keer hij had een pracht pantser aan.
één van de mannen wierp mijn helm en schild naar me toe.
Robin streed naast me.
Ik knikte even en voor dat de poorten sloten waren ik en Robin met een groep mensen voor de poort.
Ik stond voorop en liep met mijn zwaard gestrekt tegen alle zwaarden aan.

"Mannen het is een eer om met jullie te strijden hef u zwaarden en ga naast mij ten strijden op mijn commando!"
Ivon stond boven bij de boogschutters.
De koning en Edward waren bezig met Olivia's bescherming.
Ik zuchtte even diep en voelde de spanning in mijn buik.
Ik zag een stofwolk aan komen met veel ruiters.
We stonden nu oog in oog met elkaar.
Ik deed mijn helm dicht en keek naar Robin.
Hij deed dat ook en knikte.
Ik knikte terug.
"Ik blijf achter je." zei die snel.
Ik liet even een kleine glimlach zien en wees naar Ivon dat die de boogschutters moest laden.
"Mannen laad u pijlen ! Richt ! En Vuur!"
Een pijlen zee ging richting de mensen die op ons af kwamen.
Ik heften mijn zwaard.
En deed mijn zwaard snel omlaag.
Ik spoorde Eros aan en met Robin en de mannen naast me gingen we vol in de aanval.
Ik dacht aan Olivia aan haar veiligheid.
Ik zag alles voorbij gaan al mijn herinneringen alles.

Ik zag Ivon en onze eerste kus de eerste ontmoeting met Robin de streken die ik en Olivia uithaalde.
Ik hoorde de zwaarden tegen elkaar gaan.
Ik hoorde mannen krijsen van pijlen die door hun heen gaan .
Ik deed voor het eerst mijn zwaard door een levend persoon heen.

Opeens voelde ik een helse pijn.
Een pijn die ik niet kon beschrijven.
Alles werd zwart.
Ik hoorde Robin nog schreeuwen en zag hem over me heen gebukt.

Olivia Elaine Newton

Ik zat in mijn kamer en bleef ijsberen, ik voelde me niet fijn.
Stiekem probeer ik even uit het raam te kijken, het is druk en er liggen een paar mensen roerloos op de grond.
Opeens zie ik Merel liggen, Robin buigt zich over haar heen " nee ! " roep ik uit.
Edward en de koning stormen naar binnen " Olivia wat is er ? " zegt Edward dan bezorgd.
Ik begin te huilen " M .. Merel ! " roep ik uit.
Ik wil naar haar toe en wil gaan rennen, ik word tegen gehouden door Edward.